Тлумачэнні настаўніка, які прапусціў фінальныя ўрокі 😦
«Глупства, пане дабрадзею!» — Так і цягне выкарыстоўваць гэтую рэпліку на кожную патугу кіраўнікоў падзвігнуць сваіх падначаленых на новыя «працоўныя подзвігі» 😦
Вось яшчэ адзін дзень быў патрачаны на быццам бы працу па добраўпарадкаванні горада. Ладна, каб толькі мая асноўная праца была змарнаваная. Але ж разам са мною шэсць дзесяцікласнікаў былі адлучаныя ад заняткаў! І гэта напрыканцы навучальнага года, калі праводзяцца выніковыя кантрольныя работы, акрэсліваюцца гадавыя адзнакі..
І чым мы займаліся — у праліўны дождж высадзілі нас ля страшэнна запушчанай гарадской клумбы з лапатамі ды граблямі, далі нейкія невыразныя ўказанні і.. Карацей, ні кіраўніка, ні аўтобуса мы больш не ўбачылі. Добра, што ў горадзе, а не ў чыстым полі. У выніку дзеці не змоклі, але ж і карысці ніякай, адна шкода.
Дачакаўшыся праз тры гадзіны заканчэння заліўнога дажджу, неяк агоралі тую клумбу. Але ж ці не прасцей было арганізаваць які нядзельны дэсант мясцовых жыхароў на той кавалачак зямлі: і толку было б больш, і патрыятычныя пачуцці, глядзіш, хаця б у каго з іх прачнуліся б..
Ці скора які «рак за гарой свісне», каб хаця б крыху зменшылася маразматычная навала падобнага дурноцця???
Учитель 